اثر کافئین بر روند یادگیری و حافظه متعاقب القای دمیلیناسیون با لیزولسیتین در موش صحرایی نر

مقدمه: کافئین به عنوان آنتاگونیست رسپتورهای آدنوزینی بوده و می تواند باعث حفاظت سیستم عصبی شود. هدف از امقدمه: کافئین به عنوان آنتاگونیست رسپتورهای آدنوزینی بوده و می تواند باعث حفاظت سیستم عصبی شود. هدف از این مطالعه، بررسی اثر کافئین براختلال یادگیری و حافظه القا شده متعاقب تزریق درون هیپوکامپی لیزولسیتین در موش های صحرایی نر می باشد.مواد و روشها: حیوانات به سه گروه آزمایشی تقسیم شدند . کنترل، گروه بیمار که لیزولسیتین در ناحیه شکنج دندانه دار هیپوکامپ آن ها برای ایجاد دمیلیناسیون تزریق شد و گروه تحت تیمار که بعد از تزریق لیزولسیتین در هیپوکامپ ، کافئین را به صورت داخل صفاقی و با دوز mg/kg.30 به مدت 28 روز دریافت کردند. مطالعه رفتاری توسط دستگاه ماز شعاعی طی سه دوره 7 روزه انجام گرفت.نتایج: لیزولسیتین، باعث اختلال حافظه و یادگیری در رت ها شد که این اختلال در روزهای 5 ام تا 28 ام بعد از تزریق لیزولستین چشمگیر بود بطوریکه زمان رسیدن به غذا به طور معناداری نسبت به گروه کنترل بیشتر شد. تزریق روزانه کافئین باعث بهبود روند یادگیری و حافظه بویژه در روزهای 14ام تا 28ام شد. بحث: نتایج حاصل پیشنهاد می کند که تیمار با کافئین می تواند باعث بهبود حافظه در عارضه های نورولوژیکی مثل دمیلیناسیون باشد.